Dostlar bizim köyde annelik zordur
Çilesi bitmeyen köyüm kadını
Hiç işleri bitmez vardır ha vardır
Ah benim köyümün garip kadını

.Garipler görmedi dünyada sefa
Çalışıp durdular çektiler cefa
Kocalarından hiç görmedi vefa
Vay benim köyümün garip kadını

.Tahrası elinde urgan belinde
Düşerdi yollara vakti seherde
Durmadan çalışıp durdu her yerde
Ah benim köyümün garip kadını

Sabah erken kalkar akşam geç yatar
Azık için gece ekmeği yapar
Kimseler kalkmadan sobayı yakar
Vay benim köyümün garip kadını.

Ladin dalı onun tek süpürgesi
Ağaçtan teknedir tek makinesi
Hayatı boyunca bitmez çilesi
Ah benim köyümün garip kadını.

Eşiyle beraber her yere koşar
Çocukları için her dağları aşar
Şefkatiyle coşar gülücük saçar
Vay benim köyümün garip kadını .

Evin yükü onda yok ona durmak
Bedeni bilmezdi sanki yorulmak
Köyümün kadını budur işte bak
Ah benim köyümün garip kadını .
30 Mart 2020

Not: şiirimdeki izlenimlerim 1965—1985
Yılları arasında geçen günlük hayattandır.