Sayfalarda Değişmeyen İzlerRomanda hep aynıdır taşlar Hayatın bir yerinden başlar Ve Başka kesitinde biter İçinde ne yoktur ki Acı mı Mutluluk mu Ya korku… Ömür bir romanın tekrarı gibidir Kanar Kandırır Kimi yerinde umuttur bekleyiş Akşamdan sabaha biten eyleyiş Ah ömür… Her paragrafında aşk aranır Vuslat geciktikçe kalp kararır Sararır Sonbahar yaprakları gibi Saklanır içindeki hisler Uçar… Sonu hep acıyla biter Veda edenin üstüne Toprak atılır Mecnun Lider Eş denir büstüne Ellerinde nasır… Yara kapanmasına kapanır ama Nobel ödülü verilir o romana Kısmet olmaz yazana tatmak Ondan tek lokma! Sefasını mirasyediler sürer Peki ders alır mı Ah okur… Saffet Kuramaz |
sevgi,öğüt özlem vardı,Hakikat vardı,
O güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla her daim.