İNSAN OLDUĞUMUZU HATIRLARIZ
Gün geçtikçe azalıyor umutlarımız,
Omuzumuzdaki yük ağırlaşıyor gittikçe Artık tahammül edemiyoruz hiçbir şeye İstemesek de kırıyoruz kalbimizi. Sıkıntı azalacağına çoğalıyor gün geçtikçe Dertler yığın yığın oluyor azaltamıyoruz Huzursuzluk diz boyu baş edemiyoruz Artık unutur olduk sevmeyi ve sevilmeyi. İnsan insan olmaktan çıkmış sanki, Kimsede kalmamış vicdan ve merhamet. Düşenin elinden hiç kimse tutmaz olmuş Ne oldu böyle insanlığımıza bilemiyorum. Çaresi olmayan çaresizlere çare olsak, Elinden tutup yardım eli uzatsak, Yardıma muhtaç olanın halinden anlasak İnsan olduğumuzu hatırlarız. SEVDA GÜL EKİCİ Bu şiirimi, saat 01:47 ve 15.12.2020 Salı günü yazdım. Bütün okuyucularıma en içten saygılarımla. |