söylemem,
kanatlarımın deli divane ,
uzağı yakın eden,
çırpınışını,
söylemem,
günü mevsimlere ,
sabahları, baharlara,
kahveleri, gülleri solduranlara,
öğlenleri,
kaynar kazanlarda,
dolup boşalan buğday benizli yazlara,
akşamları,
solup dökülen sonbaharlarda,
ayaklar altında ezilen, ömrün törpüsü,
rengarenk yapraklar,kıyır kıyır kulağı dişler,
hele bir de geceleri vardır ki,
o, bütün bölümlerin tamamını ,
ham tavanda döven,
hem de dövülen
kime , kimine,
kar,
boran,
dolu,
sağanak,
kara kış ,
herkesin kışı, gecesi,
belki ecesi farklı,
kimi düş,
kimi gülüş,
kimi hayal kırıklığı,
söylemem,
bölerim ağrımı,
böldükçe ağrım büyür,
ben yine de söylemem,
geceye ,
üstünde gezen yıldızlara,
için içini üşüten kışa, ayaza bile ,
söylemem,
kış derim,
bakış derim,
yakış derim,
olmadı nakış derim...
Sibel Karagöz