KARANLIK
Nereye gitsem üstümde bir bulutun gezdiği,
Güneş ışığının girmeye cesaret edemediği, O karanlık zamanlardan biri işte bu! Hayatın, ayakkabı bakcıklarımı birbirine bağladığı zamanlar, Ben ise göremiyorum ki ayakkabılarımı, Takılıp düşüyorum her adımımda, Kalkdığımda ise; Kan damlalarının dizimden aşağıya doğru şerit oluşturduğunu hissediyorum. Birilerinin elimden tutmasını bekliyorum, Tutsunda, bitsin şu karanlık diye… Ne yapabilirim ki? Yürüyemiyorum, kaçamıyorum, Bekliyorum, İçimdeki karanlığın benden kopup gölgeme saklanacağı günleri. |
Ben ise göremiyorum ki ayakkabılarımı,
Takılıp düşüyorum her adımımda,
Kalkdığımda ise;
Kan damlalarının dizimden aşağıya doğru şerit oluşturduğunu hissediyorum.
Tebrikler kardeşim
kalemin daim olsun