'işte GİDİYORSUN'İşte gidiyorsun ... şimdi bütün ayrılıkların hesabını benden soracaklar, ben ki ne böbürlenirdim benim seni sewdiğim gibi hiç bir kimsenin hiç bir kimseyi sewemeyeceğini anlatırken ... we şimdi sen gidiyorsun ... sokağımda bir ölüm sessizliği. ellerim şimdiden başladı titremeye! tıpkı yüreğim gibi... hayat werdiğin, düşlerimizle eskittiğimiz, tüm utanmazlığın we sabahı bulmayan sewişmelerimizin, çocukça kawgalarımızın yaşandığı bu odadan gölgeni bile alıyorsun! sokağım bir ölüm sessizliği keza bir o kadarda,yapayalnız kalacak bir yüreğin feryadı ... we bu sessizlik ’dağ gibi bir adam’ı yerle bir edişindir ... bu sessizlik giderken bırakacağın yüzlerce cewapsız soru, we yüreğimin parmak izleridir ... kahretti beni ’unut gitsin’ der gibi dewrilmiş kirpiklerin. işte gidiyorsun ... we sen bunu çok iyi biliyorsun birazdan sol yanıma düşeceğim yaramın olduğu, seninde öksüz koyduğun yere... wurduğun yere! bir awuç gözyaşıdır bende bıraktığın sebebsiz fırtınalarla sawrulacak, sonu gelmez dalgalarla boğuşacak ’zawallı’ yıkılmamış ama ağır mı ağır yaralı bir adam. hadi tebrikleri kabul et! senin eserindir daha niceleri ... İşte gidiyorsun .... demek gidiyorsun! git, hadi durma daha fazla git wazgeçilmezim ... ama unutmaki, mezarlıklar senin gibi wazgeçilmezlerle doludur... ((bu da geçer be yaralı yüreğim...BUDA GEÇER!)) |
sevğilerle ..mutlu ol mutlu kal