GÜNEBAKANLAR GİBİSana öyle inandım, öyle çok güvendim ki Dokundukça silerdin yaramın izlerini. Yanımdaydın her zaman, öyle bir civandın ki Yakındıkça silerdin, şuramın gizlerini. Her derde derman sendin, hep eşsiz tabibimdin Bir gül gibi açmıştın, sanki gönül bağımda. Yol gösterenim oldun, benim tek habibimdin Ben de sana ram oldum, birden deli çağımda. Sevdiğine inanıp, çıktım bu çetin yola Sevdana meyil verip, yüreğimde evrildim. Ne kadar yorulsam da, vermedim hiçbir mola Günebakanlar gibi, her an sana çevrildim. Beynimde bir tiyatro, bilmem kaçıncı perde Karakterler sen ve ben, oynar durur nicedir. İçimde bir özlemsin, adın ölümsüz serde Aramızdaki engel, bil ki kıldan incedir. Sevdaya düşmüş yürek, senin için yanıyor Ellerimi bırakma, sensiz başım dönmekte. Geleceksen çabuk gel, yaram derin kanıyor Bak, ömrüm tükeniyor, gözün feri sönmekte. Ne görüp yaşadıysa Leyla onları yazdı Şiirlerin türküye döndüğü andır bu an. Sensiz geçen her anım, tanımsız bir ayazdı Yokluğun büyük acı, nasıl dayansın bu can. Leyla İnan (İstanbul - 13.07.2020 - 01.02) *Şiirime içten yorumuyla can katan canışım Dr SEMRA GÜVENÇ ’e candan teşekkürler |
Şiir sanatının içinde kakarak yakılan
.....r