yaşatıp da koruyamadık ki
o nadide şekliyle bize bahşedilenleri

hayat ağacımız
her daim kasvet dalları ile
sorgulandı da durdu
o denli kör ve haris idik ki
biz onun dilinden hiç anlayamadık

küsmüştü yaşamın yollarına olgular
yüreklerdeki kara kaplı bir vicdan
bize yaşantı değil bir bataklık oldu
bize ne bir yol yordam bıraktı
nede bir zerrecik umudu
nankör ve hırslı cibilliyeti ile insanlık

çözülemez bir sırrı vardı elbette
bu muhteşem alemin
tadı tuzu da kaçmıştı hayvanlar aleminin
tabiatta için için kan ağlıyordu
doğanın o berrak rengi puslanırken
ya medet ya sabır dedim
öz geleceğimiz tarumar olurken

torunlarımı düşündüm tüm gece
derin bir iç burukluğu ile
içim dışım kör düğüm
yüreğimse kara bir yas içinde
gözlerim kaldı yaşlarda
torunlar
kanatları kırık mı kırık kuşlar gibi
ben utanç içinde
onlarsa bir melek şimdi
içimin tüm isyanıyla feryattayım
yüreğim o saf mı saf geçmişte
gözlerim yakılmış o kıraç dağlarda
ve telef olmuş onca hayvan sürülerinde

bu tabiat bize
sevinci de mutluluğu da yaşattı
tüm cömertliği ile
biz küçümsedik iğreti bakışlarla
çılgınca deldik bağrını orasını burasını
aptalca bir çıkar içinde

o kaldı cıs cıbıl beton yığınlarında
bizlerse leş kokulu bir ortamda
o yamacında çırpınıp da
nefis mis kokularını aramakta
biz kaldık öz karanlığımızda
hasretiz bir nebze de olsa soluğa
aç gözlülüğümüze lânet

oysa ki tabiat
yeni baştan öğretici oldu bizlere
kötülüğümüze mesafe
içte ve dışta da temizliğe
ve o pis nefsimize de maske

o bizler için hala daha
öz geçmişine dönüş için
umutla çalışıp da çabalamakta
ve canhıraş bir halde de çırpınmakta…
bizlerse yüzer yüzer giriyoruz tabutlara..


(28.11.2020) AZAP (Kadri Atmaca)





.