KÜS GÜLLERİ

Küsüp gidişinden,
Bir şeyler bulmuş değilim.

Nasıl bir hata yaptığımı;
Aramaktan, yoruldum.

Bu yorgunluk;
Ne semer yüküne,
Ne de, gam yüküne benziyor.

Küsmenin;
Sana neler kazandırdığını,
Neler kayıp ettirdiğini,
Bilmiyorum.

Sen daha iyi bilirsin;
Mutlak, bir gerekçen vardır.

Bana faydası var mı. ?

Var; En azından
Sigara dumanı yok,
Sensiz havan temiz.

Küsmek;
Mesafesi ve adresi olmayan,
Seyahatin başlangıcı gibidir.

İstediğin zaman;
Seyahate çıka bilirsin,
Bilet istemez, masraf gerekmez
Konaklama beleş.

Bahane bitmez;
Küsme ruhun, Kapı önüne çıkınca
Sinsilerin, sana dönmez
Düşersin peşlerine.

O’ an şehir küçülür;
Her kes, bi anda unutulur
Şafak söker, omuzun’da dürtü
Uyan, uyan ey garip
Üsküdar’da sabah oldu der,
İhtiyar çöpçü.

Nerden bilsin ki;
Küs seyahatin’de olduğunu,

Bir tek;
Geceden bahtını saran,
Bank bilir halini.

Neden küstüğün’de,
Aklıda kör düğüm.

Neden reva gördün bana;
Neden çekip gittin,
Neden adını küs koydun. ?

Bahanelerini yıpratacak;
Hiç mi umut yoktu,
Gamzeli günlerin, hatırı da mı yoktu .?

Sinsilerinin peşlinden,
Nereye kadar gideceksin.

Kaç tane;
Piknik masası,
Seni dinleyecek.

Yumuşak gülüşüne;
Kim kanacak.

Hiç mi işitmeyecekler,
Çıngıraklı yalanlarını.

Gözlerin;
Saklayacakmı sanırsın,
Küs güllerini.

Bir gün ölürsem;
İşte o gün, solacak,
Küs güllerin.


Bilent ATALAY
14*03*1997
İstanbul