Bir yeryüzü düşünüyorsun
belli ki
güz vurgunu yemişsin
zindanın penceresinde
gözün kayıyor özlüyorsun
başına buyruk yaşamı
akıntıya yürek çekiyorsun
güz yangını gökyüzü.

Ne zaman bir akşam devrilse
usulca şu dar kaldırımlara
bozkırın tasası çöker kente.

Biter mi
acı, sarılır mı yara
bu uzun gece de
saplandığında ince bir sızı
hiçliğin ortasına.

Karanlık çöktüğünde şehre
demir kapıları sürgüleyince gardiyan
bir özgürlük türküsü ıssız dağlarda
söyler de durur kır çiçekleri.

Ağaçlar hoyrat,
yapraklar asi,
gün çıtkırıldım
etrafta tarçın
ıhlamur kokusu,
zencefilli bir güz
çalıyor kapıyı.

Bütün
renkler sarı.
Bütün
renkler kızıl.
Bütün renkler
güz alası.
Dallardan
kahır damlıyor..
Sokaklar sırılsıklam yerler kan
gün deli fişek.
İçimizde “AŞK”
delik deşik YÜREK.

Ahmet Sedat Kurt