Ömür boyu insan olmaz kaygısız,
İnsanlık da olmaz Allah vergisiz,
Sevgisiz kasıtlı kindar saygısız;
Gülü koparırsa el yaralanır...

İflah olmaz insanlığı karartan,
Ele gıram kendisine ton tartan,
Halifemdir demiş yüce yaratan;
Kul’a kem söz eden dil yaralanır...

Dönüp baktım atmış yıllık yola da,
Yürekte bir sızı kanar hele de,
Ne ana var ne baba var sılada;
Gurbet elde garîp kul yaralanır...

Demeyesin her geleni diline,
Helâl değil ise alma eline,
Davete uyarak Hakkın yoluna;
Sâlimen gitmezsen yol yaralanır...

Bizde mertlik ilk sırada önemde,
Zırhım vardır gizli durur sinemde,
Bomba yağdırsalar yine ölmem de;
Saçımdaki beyaz tel yaralanır...

Tedbirli olmalı insan herhalde,
Dört asırlık eser şimdi ne halde,
İster kaza, istersen de ihmal de;
Tarih yandığında kül yaralanır..*

Zülf-ü yâre dokunmam ki, gerekmez,
Kuşlardan korkanlar hiç darı ekmez,
Her yerde yolumuz şu kargasekmez;
Düz ovaya insem çöl yaralanır...

Müstakîmim şaşmam fâni dünyada,
Şeş cihete dönen çoktur dünyada,
Fırıldağa dönmüş kahpe dünyada,
Hangi hâle girsem, hâl yaralanır...

Yalnız Allah’adır eyvallahımız;
O, eyvallah ile alsın cânımız,
Ümîdim hayr olur şu encâmımız;
Parmağı yalarsam bal yaralanır..

Murat Kahraman
15.11.2020/Beykoz

*Bu Şiiri yazdığım 15 Kasım 2020 Pazar günü çok acı verici bir durum olarak VANİKOY CAMİİ yandı maalesef.😢 Bu dörtlüğü bu vesileyle yazdım.. M.K.