Bir kan kokusu geliyor uzaklardan
Kıpkırmızı bulutlar üstümüzde
Kanlı şafaklar da batıyor gözlerim
Bedenim hep korkulu bir düşte

Mor dağların etekleri zil çalıyor
Bir ceylan ürküyor bakışlarda
Cehennemin nizamiye kapısında baş dönmelerim
Oysa gözlerim asılı kaldı kar beyaz bir buluta

Bu sarhoşlukta neyin nesi
Kafamda bir sırtlan kemirir beynimi
Gece zindan bu gece de hiçlik var
Düşüyor gözlerimden silinmez dediğim hatıralar

Ve geriliyor yüz hattım en çekilmezinden
Kuşlarda geçmez oldu üstelik penceremin önünden
Perdeler dolanır boynuma evimin perdeleri
Her şey düşüyor hiç umarsızca gözlerimden

Bildim evet tanıdım bu yoksunluğu
Ya bir Cemal Süreya şiirinde takılı kaldım ya da Cahit Zarifoğlu
Nasıl da anlatmış sevdiği kadını sığdıramamış yere göğe
Yazmış bir şiiri ama yırtmış defalarca

Şimdi hangi zamandayım ben
Hangi ruhta çarpıyor kalbim
Geceyi yırtarak geldim oysa sabaha
Eğer hakkımsa benim yaşamak budur işin özü
Bu değildi benim düşlediğim
Korkarım ki bu dünyanın öteki yüzü

Sedat Kesim