UYUŞUKduygulara dokunmadan, suya sabuna dokunmadan, uyuşmuştum... hissetmiyorum , elim miydi, ayağım mı, yoksa çelimsiz ruhum mu ? küçük bir kız çocuğu bağırıyor kulaklarımı sağır edercesine sindiğim koltuk arkasından baktım, baktım gözlerimi kırpmadan çocukça, ürkekçe korkularım yürüyor havada uçuşan eşyalar ağlayan koltuklar yaprak döken perdeler korkunun çarpan şimşekleri kopan fırtınalar uyuşan beynim çocukça korkular yağan yağmurlar ıslanan adımlar akan yaşlar her fırtınada kopan serçe yüreğim uyuştu, belki zaten uyuşuk du... Sibel Karagöz |
Güzel şiirinizi beğenerek okudum.
Emeğinize yüreğinize sağlık tebrik ederim.
Sağlıcakla kal
Hoşça kal
Şiirle kal...