İZMIR DEPREMİ ENKAZ ALTINDA HAYALLER
Sadece bir kaç saniye,
Enkaz altında kalan hayaller..
Tatlı bir rüya görürken,
verildi son nefesler.
Sen planlar yaparken,
Bir toz bulutunda, kaybolan düşler...
Kredisini ödediğin arabalar,evler
Bir enkaz yığınında yitip giden,
Nice canlarla birlikte kayıp giden hayaller..
Kimi müteahhitler, haram helal demeden.
Apartman dikerler Deniz kumu ince,ince cılız demirlerden..
Onay alırlar torpillidirler en üst yetkili merciiden,
Göçecekmiş nasıl kurtulacak umurlarında mı canlar içinden..
Japonyada daha şiddetli depremlerde, Kimsecikler ölmez iken...
Biz de yaşayıp gidiyoruz işte böyle tesadüfen..
Boğazım düğüm düğüm kelimeler can veriyor dudaklarımda Konuşamıyorum anlatamiyorum hislerimi,
Deprem değil öldüren aç gözlülerin ihmaliydi,
Yıkıldı duvarlar başlarına göçtü evleri barkları,
Pisi pisine teslim ettiler oracıkta ruhlarını..
Unutmayın ömür boyu engelli kalanları,
Medyada onlar sadece bir isim bir sayı
Yarım kaldı hikayeler yarım kaldı hayatları
Devran böyle döner kimse aramaz hakkını..
Bilemezsin içtiğin son su mu
Hangi durakta bitecek hayat yolculuğu
Yediğin son lokma mı
Ya da mırıldandığın son şarkı mı
Belki de kavuşamadığı sevgiliye
Dökülen son göz yaşıydı
Helalleşemeden kaybedebilirsin her an yakınını
Mukadderat denir geçilir
yitirirsin canını cananını
Enkazlarda aranır bir nefes bir ses
Beş gün sonra bir ses gelir derinden
Melekler mi doyurmuş akıl sır erdiremem
Ay yüzlü bir bebek bulundu direnmiş hayata ,
Kaç defa ağladı anne diye bilinmez o karanliklarda
Her ağladığında gelirdi oysa annesi
Sığdırımadı aklina neden gelmemişti anneciği
Belki de annesini hayal edip hep umut etmişti
Umudun adı oldu yaşatmış onu annesinin hayali
Haydi aç gözlüler geri getirin o bebe sordu annesini
Kim ödeyebilir bunca kıydığınız canların bedelini
Bunlar da unutulacak sönecek yüreklerdeki közler
Hayat kaldığı yerden yine aynen devam eder
Ders almayız tarih tekerrürden ibaret
Tekrar gelinceye kadar başa müsibet
Çürük koca koca binalar dikilir yeniden
Banenecilikle sorgulamadan hiç bilmeden
Içinde kimlerin hayatı sönecek
Kim öle kim kala bilinmez belki sıra sana gelecek
Bir varmış bir yokmuşuz
Tahmin edemeyiz hayatlar nasıl bitecek
Her hayat farklı bir masal
Her masalın farklı sonu
Sonumuzda payımız var mı
İnsanoğlu hep düşünmeli
Hep sorgulamalı..
Fahriye Turgut