0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
370
Okunma
Her son, bir başlangıça gebe,
her başlangıç, bir piç sonu doğuruyor
boynu bükük başaklar gibi
kimi öksüz, kimi yetim özlemler...
Ne çok özlemler birikmiş
Ne çok keder burnunu çekmiş
Ne çok sonlar ilk gün gibi soluğunu kesmiş
Gidenler, gittikleri yerde özlemi soludular mı ?
Sevgiyi kirli çamaşırlar gibi sıktılar mı ?
Kim bilir ?
Kimse bilmedi , bilmeyecek
Bir koku, bir resim, bir lastik toka
Seni bana getiriyor,
Öyle tastamam iki kirpiğimin arasına
Korkarım,
gözlerimi kırpmaya,
engin denizlere bırakmaya,
bir gün ciğerinde yanarsam,
Ezber bozan ayakların adımı
adımladığında,
Toprak yorganım, adım mezar taşı
Olmaz...
Sibel Karagöz
5.0
100% (1)
