hep gecelerin külhanında sabahladık
içimiz cız vız etse de
gelişten beri küs kaldık bu yaşamla
ve hep esas duruşta
boynu bükük gelip de geçti zaman
ne bir renk
ne bir ahenk
ne de bir biçime giriverdi ömrümüz
sahtekar ortamlarda ki tüm dertler
hiç acımadan ezip büzüp koyup da gitti

saf bir kalp gözüyle
güç mü yeter sahtekar ruhlu bu yaşama
acıyanlar ne vakit gülmüş ki
ki vicdanı olan olmayana güç geçirsin
güçlünün güçsüzü ezdiği bu gaddar dünyada
onca alavere dalavere içinde
bir garip neye tutunuşta yaşaya bilir ki
boynuna dek gömülü olduğu bu batakta

ruhu dupduru bir kişinin kötülüğü mümkün mü
pak kalbiyle her an iyilik timsalidir o
art niyetsiz bakarken gözleri
donuk kalır bu gaddar yüreklilikte
ve her tür oyun boşuna bir kışkırtma
yedide neyse o

her an bu fesat filtresinden geçerken
atiden beklenti de boşuna
şeytani bir heves yoktur ki
kötülük çemberini çevire bilsin
hiç haram lokma geçmedi ki boğazından
şeytana kul olsun

zalimler hep mazlumlarla oyalanıyor
zaten onların eli böğründe
bir zalimin kamçısını şaklatışı doğalda
her ne hikmetse hep fakirin sırtında

bu hırsla nice hayatlar yok oldu
sinsi ve hain bir yumruk gibiydi ati
yaşayamadık bu yaşamda bir tek nefes
kapılar sımsıkı kapalıydı bize
onlarsa hiç bir zaman şükrü hatırlamadılar
isyan ettiğim aç gözlü bu zulümdür
içimi yakışta kavuran
bir volkan gibi
hep bizi birbirimize düşürülüp de
yaktılar her an

böylesini hiç düşünmemiştik
ama böyleydik işte
eğri ve doğrularımızla
ve hep kaypak oldu bu yaşam
bu çarkın dişlilerinde
bir arpa boyu dahi yol alamadık
çok iyi bilinsin ki
bu zalim davranışlara çok zor dayanıyoruz
aslı astarı bize ters kalan bu yaşamın içinde

yanıp kavrulurken sessiz kalan sadece bizler
şikayetçi olanlar ise bolluk içinde yüzenler

hâlbuki ki onlarla biz aynı yolun yolcusuyduk
neydi ki acep bunları böyle yoldan çıkaran
hepimizi beklerken musalla taşı
oysa herkese yeter ve artardı bile
bu kıçı kırık dünya
oysa ki zalimlerin hiç vicdanı da yokmuş
sadece bizler kör topal
ve sağır kaldık bu bukalemun dünyaya

hiç çekilmedi ki zalimin eli üstümüzden
hep bir anlık huzura hasret
ve rahatlığa özlem içinde kaldık
meşakkat içinde yoğruldu hamurumuz
bahtımız da hiç bir gün açılmadı
bu garez karşısında iblis bile ağladı bize

ne yazık ki biz
olası bir yaşamda değildik
olsa olsa
aç gözlülüğün
keyfi kaderine terk edilmiştik.


(11.11.2020) AZAP (Kadri Atmaca)..