Aslında çok şeyin bilincinde olmalıydık, çok şeyin değerini bilmeliydik..
Her gün yeniden uyanmanın ,nefes almanın ,gökyüzünün doyumsuz güzeliğini görmenin var olmanın kıymetini...

Hastalıktan evvel sağlığın kıymetini,dokunabilmenin ,sarılabilmenin kıymetini ... Kaybetmeden evvel ailemizin, dostlarımızın kıymetini hayatımızdaki anlam ve değerlerini....

Doğanın tabiatın bereketini insan oğluna sunduğu lütfu güzellikleri tarumar etmeden ,har vurup harman savurmadan evvel bilmeliydik...

Egolarımızın, hırsımızın, yargılarımızın, kendi yarattığımız anlamsız olgularımızın esiri olmadan, sevginin, paylaşmanın birlikte yaşamanın güzelliğini görebilseydik...
İnsanı insan yapan; yediği, içtiği, giydiği ya da yaşadığı lüks değil de, merhameti, vicdanı,
hoş görüsü,sevgisi olduğunu idrak edebilseydik...

İnsan olmanın ne büyük nimet olduğunu ,değerini hazzını yaşıyorken idrak edebilseydik....
Songülce