EMEKLİYİM BEN
EMEKLİYİM BEN
Hiç kalmadı gücüm bitti yarenlik Saçlara yağdı kar Emekliyim ben Dünya’mı görmüyom her yer karanlık Gözler de söndü far Emekliyim ben Eylül de başlıyor üşütmek beni Üstüme alamam yıllardır yeni Yetmiyor maaşım aldığım hani Yaşam alanım dar Emekliyim ben Bırakalı yıllar oldu rakıyı Taşırım cebimde süslü çakıyı Çekerim üstüme eski sakıyı Çeşit çeşit dert var Emekliyim ben Enerji doluydum rızık arardım Gençliğim de nasıl işe yarardım Tükendim gayrı ben soldum sarardım Yüreğim dolu har Emekliyim ben Ölüm yakın olur yaşlı kocaya Yalvardım Allah’a taptım acıya Kefen parası yok bakın bacaya Beyaz çarşaf’a sar Emekliyim ben Emekli olunca sevinmeyin hiç Maaşım var diye öğünmeyin hiç Umuda bağlanıp döğünmeyin hiç Aldığını bil kâr Emekliyim ben Resul’um eceli bekleyip durur Güz mevsimi’ndeyim dallarım kurur Sol yanın acısı kalbime vurur Şu can toprağa yar Emekliyim ben .......03.11.2020 Şiir:Resul Civcik - Ayrancı Karaman Fotoğraf;Anonim ............................................................................................. Şiir yazmak kadar Şiir yorumlamak ta apayrı bir sanattır. Ayrıca yorumcu’da ki ses tonu aksiyonu çok önemlidir. Eh bu vasıflara benim ses tonum hiç uyumlu olmasa da Seslendirme’me tahammül ederek dinleyen dostlara ayrıca teşekür ederim. İki güzelliği Allah bir arada vermiyor bazılarına işte. ............................................................................................. Şiirimi okuyup hisseden dinleyen Gönül dostlarıma Selâm olsun. |