Yaşamın kıyısı neresi
yağmurlu bir Kasım akşamında
köhne bir mekânda bir çocuğun kahkahası yırtıyor geceyi o sırada kadehimi dolduruyorum dışarıda inceden vokal yapan bir köpeğin ulumasına takılıyorum sözlerim hiç bana ait değil gelmişimi geçmişimi umursuyorum hatta susuyorum zira gözleriniz çoktan içime aktı "bir bardak viski" dediğinizde bayım. |