GÖÇE GÖÇEdeğer verme, hatır sorma hep bir sanat ince ince ipler, koptu kopacak belki zamanın zembereği belki baharın, yazın sarı sıcağı belki son baharın, güzün soğuk yüzü eriyen vitaminler gibi çürüyen kökler gibi koparır teninden , telinden gergef gerilir işleyemezsin mor menekşeler dökülür tacından ömür tablosunda solar imgelerin yüzler birbiri ardına yüz çevirir sanat dersin sanat şövale çuhaları sonbahar yaprakları yüz çevire çevire fırçalar da, kalem de kafalar da bir bir ipler kopar sarı sarı yapraklar değer, hatır kanatlanır ben tüm bunlara sırtımı dönerim açıklama ya da ifade anlamsız bir boşluk, boşluğun boşluğu harflerinin kanat sesleri göğü inletir, kuşlar uçar, göç’e göçe sırtımda boş hamallık tabloda kalır Sibel Karagöz |
Yüreğine kalemine sağlık
_______________________________Selamlar