plâtonik aşkın resmibildiğim bir şey vardı heyecan askısından düşerken tutunduğum saçların kâlbimin acısı dinerken duyumsadığım hayal kokan varlığındı beni tanımıyordun bile ilhâmlarım sanadır diyemediğim miss aşkımın buğu değmiş feri yüzünün çerçeve’siz resimlerini çiziyor yüreğime dağılmış renklerin itirazı yoktu ressam fırçasına soyut aşklara meyletmiş tuvale nakşolan benliğim sessizliğin yüzünü okşuyor hissetmiyordu yağmuru yansırken göğsüme ılık silüetin sesinin rica tonu sonbahar demiştim yaprağın sarısına busemde plâtonik bulutlara mânâ veriyordum sen bilemesen de şiirimin diline bir öykün’sen umarım olurdu özlemin yolu işaret parmağın dokunmasa da dudağımın susuna aşkının imgesi derdi feryat bakışlarım... . . |
yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla her daim