X’ LER
X’ LER
Kışlar ele verir seni Sessizce bir öğle sonu Yol kenarlarında çimenlere bastığın Anlaşılırdı kokundan Sana ait sana mahsus kokundan O iç çekici gıcıklayıcı kokundan Ben çocukluğu o yerlerde kaybettim Sonra ağladım ve unuttum gün aydınlığını Böğürtlenler topladım ellerim diken Ah ağlamaktı pişmanlıkla duyduklarım Nil kıyılarında yürüdüm Düşlerim en çok benim olan Seni gördüm ufacık ellerini ayaklarını Küçük sevimli albenili ellerini ayaklarını Kentlere çıktım sonra Kentler üst üste insan Bana insanlığı öğreten Ve yaşamayı yasaklayan Ağzının kıyılarında büyüdüm ben Ayva tüylerinin kenarında Gün batımından sonra gece Yıldız kümelerinde Ahmet Kemal |
Selamlar