HİÇ
sevmek öylesi bir şey değildi
o anlamadı, ben de anlatmadım kuşlar maviye kanat çırptı sevda harflerinden soyundu bir bebek daha doğdu bir anne daha güldü gece gibi bir şey oldu bir yürek daha soldu bir dede daha öldü biri ağladı, birileri güldü ağlamakla gülmek arasında kaldım arafta birazda bu tarafta o , o tarafta anlamaz, dinlemez için içinde bir hiç... ne arafta ne tarafta Kısacası “hiç” Sibel Karagöz |