İki yıl önce ben Çinli bir grup ile
Bergama akropolisini gezer iken,
öğleye çok az bir zaman kala
babamın koah rahatsızlığından dolayı,
90 yaşında vefat haberini almıştım.

İkindi namazıyla defnedilecek olması nedeniyle
grubumu bıraksam bile
cenazeye yetişme olanağım yoktu..

Babam yüreğimde yatıyor,
Onun veciz cümlesi
Hep belleğimde, çivi gibi çakılı
"Dünyada
en kıymetli varlıklarım,
çocuklarım,
onlar yaşadıkça ben varım!"
Babamın yüreği bende atıyor...

Şimdi tam o saatler; 11.16
Dünya ne garip
Biri can veriyor, biri can atıyor
Zaman dönüp dolaşıp,
Olanı biteni, kalanı gideni
Yiteni tekrar tekrar anımsatıyor...

Yine güneşli mavi bir gün
Ölünmüyor ölen ile
Günaydın diyelim güne
Üzgünüm baba
Yetişemedim ölümüne..

Sen kalender insansın
Anlarsın beni eminim
Duyuyordur beni ruhun
Huzur içinde uyu
Bir kaç damla gözyaşı
Toprağına rahmet;

"Anne adı: Dudu
Baba adı: Ahmet
Doğum: 03.05.1929
Ölüm : 20.10.2018

Öğretmen
Karanlığı Delen Işık

Ruhuna Fatiha "

Bu bir mezar taşı künyesi
Ölüm dinamit lokumu
Nerede olursan ol
Patlamaya hazır her an
Fitili yüreklerde sokulu!

Eski Aksu Köy Enstitüsü
Sonra İlköğretmen Okulu;
Şimdi Öğretmen Lisesi
"Hayatta en hakiki mürşit ilimdir"
"Bana bir harf öğretenin
kölesi olurum."

Ben evladın kulunum;
Sendin baba öğretmenim
Saygıyla huzurunda eğilir
Tebeşir tozlu, tütün kokulu
Ellerinden öperim...

Şaban AKTAŞ
20.10.2020- 11.16
ANTALYA - TR