DELİYİM
DELİYİM
ırmaklarım vardı benim gülüşüm akardı titrek kahkahaların gizinde ben deliyim denizlerim vardı benim kollarım yaralı kağıttan kayıklarım ıslandı gitti yitti deliyim deliyim gülümde sarıdan serçe dağlarım vardı benim ağrı’m büyür içinde yaşlarım ince ince kar’alı eriyişte kumsallarım vardı benim limanı virane çakıl çakıl taşları yüreği yırtar tende deliyim deliyim gülümde sarıdan serçe rüzgarlarım vardı benim poyrazı içerde koptu koptu tül yaprakları dalda etekte adımlarım gezerdi benim taşı kutsayan döndü alazdan ateşe yandı söndü köze deliyim deliyim gülümde sarıdan serçe Sibel Karagöz Sibel Karagöz |