Ölüyorum Ecelsiz
Fırtınalı bir gece yarası
Seni ben, bıraktığın yalnızlıkta yaşıyorum Hergün biraz daha mutsuz Ve umutsuzca Canımı ne çok yakıyor Sana bir başkası yakışmış olması... İlk yenilgim Üstüm başım hüzün içinde Harap mı harap, yıkık mı yıkık yorgun nefesim İçim dertli, dışım dertli Ne anlamı kaldı ki varlığımın Zaman çaresiz, durumum çaresiz... Bir bilsen Öyle bir yerdeyim ki Ne yaşadığım Nede öldüğüm belli Ne ilacı var Ne doktoru bu hasretimin... Git gide Alışıyorum yalnızlığıma Zaman bir şu gibi akıp geçiyor ömrümden Beti benzi solmuş Bir kaç cümlelerle Her gece ölüyorum ecelsiz... Şiir: Fuat İNCİR |