Ölüyorum
Artık anlamı yok yaşamanın
Zaten karanlıkta boğuşmuyor muyum kaderimle Çırpınışlarım fayda vermiyor Ölüyorum Nefes almıyorum ki zaten Boğazıma takılan dikenli gül gibi nefesim Konuşsam batıyor Sussam batıyor Ağlasam kanatıyor Ölüyorum Hem annemi özledim karanlık gecelerimde Hem sevgiyi aradım acımasız yürek derinliklerinde Kötülükler birikmiş toplanmış içlerinde Artık kalbim atmıyor Ölüyorum Oyuncak tutmamış ellerim Heves bile edememiş çocuk yüreğim Gülmek üzereyken gördüğüm çatık çehrenin İçerisinde kayıp gidiyorum Ölüyorum Kurtulma ümidiyle doluydu içim Sevmişti acılarla olgunlaşmış yüreğim Tam bir sıcaklığa ulaşacakken bedenim Kaderimdi yaşamaya mahkum edildiğim Artık dayanacak halde değilim Gidiyorum.. |
İnsan bir yere kadar dayana biliyor hüzünlü bir şiirdi tebrikler