Yokluğun iki damla gözyaşı hıçkırığı
yine bir gece giydirir
üzerime yokluğunu kör karanlık düşer köşe başlarıma … şah damarımı keser ay kanarım üzerime devrilir sana ulaşamayan cümlelerim sesim kısılır nutkum tutulur boğazıma dizilen bir hıçkırık olursun ağlayamam düşersin kirpiklerimden kaybolur geceme ışık tutan gözlerin tutamam gözlerinden yıldızlar batar yüreğimin en diplerine ve yine kala kalırım kendi karanlığımda… kimbilir daha kaç günce tutacağım sus kesildiğim yokluğuna… Nursel Yılmaz |
kalakaldım...
öylece kaldım
başka sayfalara geçemedim.
tebrik edemem utanırım.
sadece teşekkür paylaştığınız için