Göç
Son kırlangıç da uçtu
Hızla kanat çarparak Elveda deyip geçti Gökte iz bırakarak Mevsim güz, göç zamanı Göçmen kuşlar hep gitti Çattı ayrılık anı Vuslat burada bitti Güneş, topraktan uzak Gül, yaprağından ayrı Buğdaysız kaldı başak Hüzün zamanı, gayrı Önüne kattı rüzgâr Savrulduk dört bir yana Düş’de kaldı ilkbahar Canlar düştü figâna Her ayrılık gözde yaş Gönülde iz bırakır Yüreklerde bir telaş Buruk bir haz bırakır İbrahim Taşdemir |