Altı vakit Tiyatro
1/ Filozof;
Filozof değilim ki Gecelerim darmadağın Ruhum Kafka gibi karanlık Dilim Nietzsche gibi küfürbaz... ...olsun 2/Ben Derviş; Ömer Hayyam’ın isyanıyım Kendini bilmezlerin sofrasında Mehtabın denizlere direncinde Çarmıha gerilen sürgündeyim 3/Yoldaş; Yoldaş olamadık Marx gardaş Engels’in burjuvazi hayalinde Devrim kömür karası gençlik Bir çağın zehir tüten sefilliğinde 4/Kandaş; Fabrikalar’ın katran dumanında Dağları aşan setler kurdular Kır barikatları, kavim gardaş Fil dişinden yontulmuş hürriyetin de 5/Biz Aşk; Hiçliğin notaları sensizliğim Gam bağlarım sessizliğin Heybetinde, viraneyim Ağlamaya meyilli gözlerine Mekânımız yakamoz mavisi İkimizde yok olduk düşlerde Yoksulluğumuzdan kahrolduk Kadehlerde boğulduk sarhoşlukta Yüzüm göğe bakar Bir tek Tanrı var Bir sen yok, ela gözlü kadın Bir ben, bir biz yok Düştük pusulara bizsizliğin 6/Son Perde; Aşk sofrasındaki kavgamız bitmez Hayat savaşında mağlûp olduk Söyle ne değişti ki Hâlâ Uzak kentlerde Küfür ederiz biz bize küsen Gecelere... |