Umudu bir beyaz güvercin kanadına yüklediler
Her çırpınışta umutlar düştü mavi gök yüzünden kara yüzüne.
Mavi olsun umudun rengi dediler.
Her patlayan silahla umutlar vuruldu bir bir...
Gözyaşları gibi umutlar..
Suya düştü sızlayan vicdanlar.
Biriktiler bir deniz oldular.
Okyanus oldular ,hırçın ,üzgün damlalar Dalgalarla dövdüler kara yüzünü.
Maviydi aydınlığın rengi gökyüzü renginde.
Ne zaman bir kuş havalansa semaya
Yere düşer kanatlarından parçalanıp umutlar damla damla.
Sarı tenli , bazen esmer tenli bir bebenin çığlığı vurur kuşları.
Denize düşerler tek tek...
Bazen barış bazen savaş çığlıkları duyulur kara yüzünde.
Hiç bitmez bu dünyadaki mavi umut.
Utanır gök yüzü kızarır, mateminden kararır.
Yinede utanmaz insanın arsız yüzü.
Her gün bir çocuk ölür bir yerlerde.
Her gün bir ana ağlar ...
Mezarlar kazar yüreğine.
Durdurun savaş çığlıklarını.
Her gün bir ana vuruluyor ciğerinin köşesinden.
Kan ağlıyor insanlık lapa lapa.
Ne zaman kararsa yeryüzü nefretinden.
İrin kussa bir kanlı zalim ...
Yine de bitmiyor işte umudun rengi mavi.
Kuşlar uçuyor gök yüzüne temiz bembeyaz
Yeni doğmuş bebeğin kokusu gibi temiz ,tertemiz.
Seçim SalihaSeziş