ZAMANEYE…
İnsan ki evrenin tözü
Neyle aydınlanır özü? Din ve bilim olmuş lâmba Yoksa sönüp gider közü İnsan alet şerre hayra Hak rızası altın lira Olmaya bak hayra alet Kıl kulluğun Rabbe ibra Kuran Sünnet; sen ol hassas Nefs şeytandır bil ki dessas Görüp gözet her mahlûku İnsanlıkta yap ihtisas Her ne verirsen bedelsiz Her ne yaparsan minnetsiz Allah için et ettiğin Belirtisiz hem belgesiz Varı vara kıldı sebep İmtihan içindir akrep Varlık oldu canlı kitap Failin fiili mektep Çalışırsın kendin için Peki ya cemiyet niçin Eşek eftaldir umuma Meczubu olmamış hiçin Her canlı açtır; der ki ver Ver! emrini alınca yer Rızık yağar gökten yerden Şükretmez mi uyanık ser Anlatma derdin herkese Çoğaltıp durma vesvese Sabret ihlas kalesinde Ol, olacak! kul ne etse Hak her şeyde tek müessir İsim sıfat cümle tesir Varı yoğu var eden bir Her ne ki var ona esir Razı mı Hak benden dersin Cennetinde köşk istersin Samimi kul ekin eksin Olur mu mahsul dermesin Çıkmıyorsa sütten bir yağ Ya denir mi bu süte sağ! İmansız kul, kireçli su; Gül-çiçeksiz ölü bir dağ Gafil Talât bir söz dedi Kendine nasihat verdi Başkası değil öz canı Yetti ona gaflet derdi M.Talât Uzunyaylalı |