AYRILIKLAR KAR OLDUözlem omuzlarımda ağrı mevsimler döner seneler elden ele verir emekler adımlara adımlar tıp tıp damlaya çay’lar deniz’lere döner de soluğumu yaş’landırır duvarlarım nemlenir güz olurda nem’in dem olur dem’in buz olur ağrım dağımın tepesine kar olur kar’lar yuvalana yuvarlana eteğimi sere serpe taçlandırır ağrım büyür büyür ben kitaplar arası yastıklar altı sığmaz taşarım eteklerim alev alev yandım, yandım yandım da mum’um ferim de titredi dilim harfinin sesine sustu özlem bedenimde kör kurşundu konumsuz yüreğimi vurdu öldüm sanrılar arası hudutlar sılası ayrılıklar kar oldu yaktı ömrümün filizini nem’in dem’ini günün gecesini öldüm ayrıdan gayrıdan öldüm... Sibel Karagöz |