AL GÖTÜR BENİ BU ŞEHİRDEN
Götür beni bu şehirden bir omur seninle kalayım..
Giderken kırık hikâyeler bırakalım arkamızda..
Bitsin artık, bitmeyecek dediğimiz acılarımız..
Bir sen, bir ben yeni hayata merhaba diyelim..
Arkamiza bakmadan terk edelim bu şehri…
Götür beni bu şehirden, bir ömür seninle kalayım..
Her şeyi, bütün geçmisi unutalım..
Sadece adımız kalsın unutulmayan..
Hadi sen benim cananım, ben senin canın olayım..
Her an yeni acılarla rastlaşmadan yüreğim..
Yüreğinin sesini dinle, al götür beni bu şehirden..
Kalbimi ince, dokunaklı, serseri bir nefret bürümeden..
Alışılmamış yarınlara yan yana uyanalım..
Hemen bu gece şafak sökmeden..
Al götür beni bu şehirden, bir ömür seninle kalayım..
İlk günahıma, seni yasaklı düşlerde öperek başladım..
Rüzgâr da kokunu getirmez oldu artık..
Özlemim seni şiir şiir anlatmaktan daha da ağır bastı..
Bütün hüzünleri bürünmüş bu suskun eylülde..
Hadi artık hayalini kurduğumuz düşlerimize uyanalım..
Toprak alıp götürmeden bedeninden mahrum bedenimi..
Götür beni bu şehirden, bir ömür seninle kalayım..
Acizim artık sensiz al götür beni bu bu şehirden ..
İsmail KARABELEN