Izdırap IIY’den Her nefesinde biraz daha tükenirken hayalleri Ölü dilleri okumayı öğrendi Ne maymunum ne adem Ne Tanrıyım ne insan diye fısıldarken Yârim ben aşık olunacak kişi değilim Beni geride bıraktım demeyi de yediremedi kendine Ve kendi kanını yalamaya başladı karanlık bir mağarada Ölüm uykusuna yattığı aynı mağarada ölümsüz rüyalar görüyordu Oysa her geçen an biraz daha ölüyordu Uyandığında sahte bir cennette gibi Yıkanıyordu kevser sularıyla Dalları yere bakan ağacın meyvelerini dişlerken Ademi nice sorduysa da kimse yerini söyleyemedi Soracakları vardı Ademe Madem yalnızım dedi bıkınca cennetten Yola çıktı cehenneme doğru Yolda nice eğlencelere katıldı Sınırını gördüğünde Tülleri üfledi ve kendini uçurumdan aşağıya bıraktı Ve hala dibini bulamadı cehennemin Tanrı bu kadar düşmemeli diye haykırırken Cehennem bu kadar dipsiz olamazdı diye yakınıyordu Maymunların ızdırap sesleri parçalarken zihnini Ademin cehennemden gelen mesajıyla sevindi Sonunda yalnızlığı bitecekti Cehennemden de sıkılacağı günü beklerken Sırada Arafın davetine icabet vardı Ademle vedalaştı Tanrıyla yeniden yola çıktı Yârim ben aşık olunacak kişi değilim Beni geride bıraktım demeyi de yediremedi kendine Ve kendi kanını yalamaya başladı karanlık bir mağarada Ölüm uykusuna yattığı aynı mağarada ölümsüz rüyalar görüyordu Oysa her geçen an biraz daha ölüyordu Yârim ben aşık olunacak kişi değilim diye sayıklamaya başladı yeniden |
Şiir bir ülkenin gözü kulağı
Şiir bir ülkenin sesi hissi duygusudur.
Yüreğinize sağlık
Kaleminiz Kavi
Gönlünüz abad olsun.
Selâm ve Duâ ile Sevgiler Saygılar.