HasbihâlGözlerinin yurdunda susardım Nasıl bir tutam aşığın Göz yaşından doğduysak Tandırın küllerinden çıralanır Tekrar yanardık ekmeğimizi Gömerdik Topraklar kurudukça Çamurlanırdı Yaratılışımız Başakken eğildiğimiz Rüzgarlar mavilenir Gözlerinde otururdu Kafeslenirdi kirpiklerin karası Gözlerinin siyahında Mim konardı dudaklarına İsrafil surunu üflese dünya uçacaktı Kaç bacağı bağlandıysa güneşin Toprak o kadar yanacaktı Deniz susardı Tuzuna Bir nehirin akıntısına kapilmayan balçıktık Gözlerinin yurdunda Ağaçlanır kalbimin yaprakları Dört mevsim serçelenir mahyamda Öyle bir dokun ki avuçlanır yapraklarım Tırpan çekmişçe sürgünüme İki bıçak yarası hiç gelir Bu cihanı terketmeme Fırkatımın mecnununda Kalemi dergahında Leyla mıyız Küheylan mı Yedi cihan ümmetinde Komşuyuz taife Ney semazeninde meyzeniz Aşkın huzurunda Heceler dimağımda ünlenir Kalbimin üryanlarında iklabım Lâm açıktır bu huzurda Dertsiz bir yol desen bana Helal sürülmüş omuzlarıma Bir süngü çekilmiş mızraksa Hasbihalim Mahza enda |