Beddua
BEDDUA
Güneş mi aydınlatır sandın Seven insanın dünyasını Bana her yer karanlık Cehennem oldu hayat artık. Yıkılıp kalasın duvar dibinde Düşte kal tutan olmasın elinde Uzar gider geceler varamaz sabaha Dilimdeki heceler anlatır seni bana Gönül yıkık viran bir bahçe oldu Kurudu dalım döküldü yaprağım Sensiz çorak oldu gönül toprağım Dalında goncaydı gülüm şimdi sarardı soldu Geceler ızdırap , Üstüm perişan Yıkıldı döküldü viran oldu yuvam Git git de unutma Ağla ağla dinmesin göz yaşın Rahat etmesin yastığa koydukça başın Bana her yer karanlık Sende hasret kal güneşe Unutur elbet bu gönül vefasiz birini Düşte kal, tutan olmasın elinde Göz pınarların kurusun Dilinde düşmesin ismim Dön gel dizlerinin üstünde Düşte kal tutan olmasın elinde |
tebrikler ve saygılarımla...