ZEN DÜŞER RAHME
Titrek gözler altında
Titrekti kirpikleri At gözlükleri takılı cehalete Hep birden dönen koca başlar Büyük günahları içinde yaşarken Cehennemin sıcaklığını hafifleten Secdeydi önünde İç tesellisi Kin ve nefretle titrerken aortları Alinin kılıcı değildi elinde ki Merhametsiz Çıplaktı geldiğinde şevkatsizdi karşılayan eller onu Merhamet gösterilmedi şeytana sonra Bütün günahları atarak ona Çekildi kenara iblis (insan) Tanrı bunu neden yarattı acaba Ateşi: onu yakmakla tehdit sayarak Kafdağı ardındaki bütün başıboş kötülükler gürlemişti Çıplak iki kol omuz hizasından Bir çiftte bacak Gerisi Tanrının bildiğiydi tek Göğsünün gürültüsünü salmadan üstüne Düşündü iblis Dağla // kendi arasında kalanları O doğuya dönük yüzünde aradı Anlamı bulmak telaşıyla Çirkin halinde eller üstünde ki bedeni Yaşadı dediler Ödedi dediler bedeli Kapı kulu Ulak geldi //// gelmedi o Kulak kabarttılar yola durup Kınında duran dilde durmaz Erdiler murada kavuşunca çıplak kollar Sevgililerdi onlar Zelyut tutunamadığı İran dağlarından bağırdı Kelebek kuyruklu engereğin hilesini bilen kuş Artık onun yemeğiydi Döngü böyle sürmekte Döl yumurtayla birleşince Zen düşer rahme Hayırlı hayırsız kim bile Kanber ihsan öcel |