Sana karşı bilindik hislere sahibim
Farklı değilsin uzağımdaki kalabalıktan
Beni yanlış anlamakta ısrarcısın hep
Kabuğuma çekilmekten yoruluyorum
Tek tek saymaktan kaldırımdaki taşları
Yolu aheste aheste yürüyorum, bitmiyor
Her taş bir evham, her metre bir acı söz
Kafamda patlarcasına yankılanan haykırışlar
İnadını bırakmana yetmeyecek eminim ki
Oysa kendime karşı ilk defa dürüsttüm bugün
Bağırışlarım birer birer sevinç nidalarına dönüşecekti
Sabredemediğinden, dinleyemediğinden
Yalnızca kendi sesine odaklandığından
göremeyeceksin o muhtemel direnişi
İlk günkü gibi yaşama sevincin yok senin de
Tek taraflı bir küskünlük değildi bu yaşama
Birbirimize tutunarak yükselebilecekken
Bataklığımızda ölüme terk ettik birbirimizi
Her şey bitti sanırken adını solumuştum
Her şey yeniden başlamışken ip kesildi
Altımdaki uçurum selamladı beni sinsice
Kafamda son bir haykırış daha patladı
Bütün sesler sustu, ışıklar kapandı
Keşke her gün gördüğüm o kabuslardan olsaydı
Benim hikayemden ders çıkar ey insan
Ben yaptım, sen yapma, soyutlama kendini
Doğan güneşe, ısıtan ateşe, yaşayan her şeye
En önemlisi de kendine yapma bu haksızlığı
Yaşa, yaşat, seni yaşatanı sev, say