güneşimNe gülmüşüm yokluğunda ne gün yüzü görmüşüm Işığına ihtiyacım var be güneşim Sensiz dönmüyormuş dünya karanlıkta körmüşüm Aşığına geceleri yar be güneşim Senmşsin sen gözlerimin ışık fer’ine Koyamadım kimseleri senin yerine Karanlıklarda düşmüşüm dibe derine Aydınlat dört bir yanımı sar be güneşim Anladım ki hayat bana senden akışmış Yaşamak gül cemaline öyle bakışmış Baharsızım sensiz meğer her iklim kış’mış Dört mevsim zemheri soğuk kar be güneşim Ey şulem tek aydınlığım gözümün nur’u Bilirsinki sana sevdam pak temiz duru Senden sonra görülmedi gözlerim kuru Sensin gönlüme geçilmez yar be güneşim Üşüyen ruhuma sensin nâr be güneşim |