ÇORAKher güne bir misafir düşüyor bu şehrin uzak evlerinde her güne bir ayrı şiir düşüyor bir şairin kırık yüreğinde... bir ağustos sonrası buğday tarlaları gibiyim bugünlerde anız yangınlarıyla kararıyor içimdeki çorak toprak bir damla suya hasret yüreğimde bozlak acısı bir türkü avaz avaz duruyor içimde sonra yitiriyor bir düşü bir çocuk masmavi bir gökyüzünde yitiriyor bir buluta verdiği umudunu ve yitiriyor gün yanığı yüzündeki gülümsemeyi... ve sen hiçbir türküyü duymuyorsun hiçbir şiir gelip geçmiyor içinden her gün biraz daha uzak düşüyorsun bir baykuş muştuluyor sabah ezanlarından önce toprak damlarında bir şehrin çorak bir şiir ölüyor duymuyorsun... ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |