DÜŞÜŞ
Tutunduğun o son dal tekrar kırıldığında,
Bir düşüş başlar dibe çaresiz kaldığında. İkilemler içine düşer perişan ruhun, Dibini görmediğin deryaya daldığında. Düşüşe düşme hele, derman tükenir kolda; Çaresizlik duvarı görülür sağda solda. Son umut “Gel” der sana, karanlığın içinden; Yürürsün karanlığa doğru uzanan yolda. Son düşüş başlamıştır, çaresizdir bedenin; Akıl-mantık uçmuştur, geri gelmez gidenin. Düşüş kurtuluş mudur emanet olan cana; Son vermek sana düşmez, olsa bile nedenin. Tam da her şey tükendi dediğiniz bir anda, Bu düşüşü bitirir dost elinde branda! O anda aydınlanır ruhunun karanlığı, Sana güler, camları parçalanmış veranda. 08.07.2020/Samsun İbrahim COŞAR |
DÜŞÜŞ
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...