Dedemin Bavulu
Zarfın derinlemesinde armonika
Kabzası ahşap, pipo. Ayrımlı müşterek koku vardı. Atmışlar, mutlak yetmiş kokuyor Benim, Benim elma ağacım Üzerinde kepekler, gözyaşları var Sabahları güneş varmış Mumlar değilmiş, belledim. Akın akın insanlarda Topraktan yaratıklar da vardı, İntihar ağacına sığınanlar da. Gözünde kalınca defter Zarif yapraklı gönül kokulu mektup vardı, Kendime. Ben, Toprağın papatyasıyım. Deryaların masum balığıyım, Ben ki yavru kapı tokmağıyım Ansızın gelen, Kendime yazıyor |