YaylalarBulutlar altımızda, yağmurunu döküyor Bizler göğe çok yakın, güneş ile arkadaş. Yaylaların kaderi, her akşam sis çöküyor Soğuk geceye hâkim, başlıyor tatlı savaş. Onca yükseğe rağmen, çeşmeleri akıyor Çiçekleri rengârenk, kekikleri kokuyor Kuzuları meleyor, keklikleri şakıyor Hayat bulan yavrular, büyüyor yavaş-yavaş. Akşam olur dostlarla, başlar muhabbet sohbet Semaverler yakılır, çayda sayılmaz adet Temiz hava, soğuk su, bağışlıyor saadet Ot kurutmak, süt sağmak, her biri tatlı uğraş. Yaşam, yazın birkaç ay, misafirlere cömert Sessiz sakin ortalık, mutlu, müreffeh her fert Kışın çekilmez kahrı, soğuğu rüzgârı sert Sonbaharı gelmeden, başlıyor köye telaş. Eski zorlukları yok, elektrik yanıyor Yollar dik ama düzgün, düldül şose sanıyor Birkaç gün tarih olmuş, kervan hemen iniyor Dozerlerin altında, uysallaşmış toprak taş… Salih Yıldız…18.08.2020 . |