BİR ŞARTLA AMA
hadi,
sevgilin olamadım senin... keşke, odanın kapısı olsaydım en azından... odana her girip çıktığında, kolumu tutardın benim!.. bir şartla ama, kapıyı ayağınla örtmek yok!.. ya da ne bileyim, odandaki ayna falan işte... karşıma geçerdin her gün, saatlerce bana bakardın... saçını benim karşımda tarardın mesela, rujunu benim karşımda sürerdin, kolyeni benim karşımda takardın!.. bir şartla ama, öyle çok süslenip püslenip, aynayı çatlatmak yok!.. zaten, kırılgan bir adamım ben, bilirsin... beline doladığın kemer mi olsam acaba, yüzünü sildiğin havlu mu?.. ya da, dur dur!.. ben en iyisi, çayını içtiğin bardak olayım... hem böylece, daha çok yaklaşmış olurum sana... önünde durayım hep, çayın bittikçe dolayım... bir şartla ama, dudak payımı unutmak yok!.. |