Sus -III- ...
Yorgunum;
akşamın ince tülbentli sevdalarına takıldı aşkım mutsuzluğumdan bir diş çıkarıp uzandım en yaralı akşamların koynuna dur dediğim sonlar ağrıtır en saklamadığım yarınlarımı ve öyle bir kasırga vurur ki yalnızlığıma üşür ölüm bile ağlarsın şimdi tenha enkazlarından kurtarıp köşe kapmacalarını sorgusuz çektim aç yarınların göz kamaştıran alacalarına ben yalnızsam ağrıyan sevdalarımdan nereye dokunsam sığınak sonsuzlarından bir elimde sen ağlayan hıçkırıklarımdan kurtarabildiğim ve satmaya kıyamadığım özgürlüğümün neresinde kalınmış en taze çelişkiler ben insansam hayat nereye kadar benimle... |
ben insansam hayat nereye kadar benimle...
şiirin bütünü şüphesiz harikaydı , ama finali cezbetti doğrusu ...kutluyorum eksik olmayın