Parçalardan birkaçı kayboldu gözümün önünde
Sonra bütün anlamı eksildi hayatımın
Bunları yazmak bile normalden kat kat daha zor
Elim gitmiyor o son pembe mektubuna
Hak etmediğim şeyler yazmış olma ihtimalin korkutuyor benliğimi
Bu kendini bırakmış adamı ısrarla düzeltmeye çalışman...
Yorulunca, kırılınca, ağlayınca bile pes etmemen...
Beni adam yerine koyup kendi güzelliklerini bana mâl etmen...
Bunlara layık değilim ben inan olsun
korkağın tekiyim ben
Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytanım
Güçlünün yanında duran aciz adamım ben
İnsanlığın küçük bir parçasıyım aynı zamanda
Bütün kötülükler zerre zerre toplanmış içimde
İyilik bulmak için içime bakıyorum
İçin için ağlıyorum bulamadığım için
Ve sonra diyorum ki kimsenin duymadığı bir ses tonuyla
"Artık sen de herkes gibisin."