ÜŞÜYORUM
Anıların Ağustos’u bastırıyor
Üşüyorum ey geçmişim, geçememişsin! Değerini bilememiş bu adam Yalnız şimdi benliğim, eski buluşmaları arıyor Meğer birer dostmuş konuşmadıklarım Şükür lazımmış bu görkemli sofraya Ekmek büyük olmasına büyük Gel gör ki paylaşacağım adam yok Kahkahalarım şiddetli bir volkan gibi Ama hepsi sönüveriyor odanın içinde Aptal kutusunun esiri oluyorum bir süre Sonra akıllı telefonda saatlerce gezinmece Her şeyim sahte, öfkem bile Sen bir hırsızsın ey gençliğim! Duygularımı tümüyle aldın benden Ben bir mumum şimdi, alev alev yanan Kinden beslenip içten içe tükenen Büyüyerek çocukluk etmişiz diyor adam Dinlemeyince böyle oluyor insanın sonu Evrendeki yerimiz bir kum tanesi kadar Zannetmenin gazabını yaşıyoruz enikonu |