Üzmeyin o birilerini...!
Birileri için gün batarken.
Diğeri için gün doğuyor.
Biri karanlıkta biri aydınlıkta.
Sen ağzını havaya açarken.
Çok çok küçükken yıllar önceydi.!
Senin için mutlu olsun diye.
Yarım ekmeğini paylaşanları.?
ÜZMEYİN..!
Onlar o kadar içlidirki susar.
Susar istemesende susar.
Susar ve bazende yazar.!
Ne kalmıştırki geriye.
Çünkü hüzün Sığmaz İçine.!
Sumaktan konuşamamaktan.
Dili damağı kurumuştur.
Sen haklıydım der günah çıkarırken.
ÜZMEYİN...!
Parmak uçlarına kadar İner hüzün.
Susmaktan konuşamamaktan.
Yaşadığımız hayatı soranlardan.
Kendi kendinle kaldığında.!
Kime yazdı diye düşünüp.?
Ne yargılıyorsun bu satırları yazanı.
Dön bak kendine kendi çevrene.!
İnsanı bu hayat üzer mi..?
ÜZER..!
Hatta parmak uçlarına kadar üzer.!
ÜZMEYİN......?
202008”Acet”