HEM ŞİİR HEM ŞAİRDİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kalemiyle gömüldü...
HEM ŞİİR HEM ŞAİRDİ Ne Şirin’e Ferhat’tı ne de deldi dağları Kağıda mühürlenmiş çözülmeyen sırdı O. Bir gecenin içinden atlatırken çağları Tutsak olan cümlede yıllardır esirdi O. Anbean ağlıyorken, gözle aşkı anlattı Dudağından dökülen sözle aşkı anlattı Hergün yanıp tutuşan közle aşkı anlattı Aşkı aşkta saklayan usta bir mahirdi O. Efkarıyla gezindi dere tepe demeden Gün oldu su içmedi ve kesildi yemeden Geleceğe borçlandı geçmişi ödemeden Zühreye mani dizen sitemkâr Tahirdi O. Bir zincire bağlandı tutundu halkasına Sarıldı toprak gibi zevk ile ülküsüne Yoktan varı taşıdı düşlerin ülkesine Henüz keşfedilmemiş gizli cevahirdi O. Gün oldu yüreğini ateşten suya attı Hazana eş olurken mutluluktan âzattı Savruldu, savurmadı düşene el uzattı Şefkatiyle tanındı her dem muzahirdi O. Hep sonsuza uzanır göklere yerleşirdi Yollar onda ayrılır onunla birleşirdi Derde deva olacak halle haberleşirdi Bazen dipsiz okyanus bazen de nehirdi O. Doğruyu kurban etti eğriyi sezmek için Sık sık kanat takardı efkarı üzmek için Herkes onu arardı sırrını çözmek için Ne yazık bir ülkede sahipsiz şehirdi O. Sözcüklerle efsunu kattı aşk ateşine Sonra hayran bıraktı bülbülün ötüşüne Ecel bir akrep gibi düştü onun peşine Kalemin tek tutkusu elzem bir şiirdi O. Gün oldu bir beyitle kıssadan hisse verdi Kelebek kanadında karıncayı severdi Bir gün bir sırra düşüp sessizce ölüverdi Kalemiyle gömüldü, yaslı bir şairdi O. ELİF KESKİN KARABULUT..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ... 28.07.2004.../ 22:13 |